Najważniejszym osiągnięciem szczytu COP18 jest zgoda delegacji ok. 200 państw w sprawie przedłużenia Protokołu z Kioto do 2020 r. (tzw. drugi okres rozliczeniowy). Protokół z Kioto z roku 1997, obliguje sygnatariuszy do stopniowego ograniczania emisji do atmosfery gazów cieplarnianych i miał wygasnąć z końcem roku 2012.

Przedłużenie okresu rozliczeniowego do 2020 roku wynika m.in. z problematycznego osiągniecia celów określonych w 1997 r. w pierwszym okresie rozliczeniowym kończącym się wraz z rokiem 2012.

Protokół z Kioto wciąż jest jedynym wiążącym porozumieniem klimatycznym dotyczącym zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych, chociaż - jak podkreślają agencje - jedynie dotyczy krajów rozwiniętych, których udział w światowej emisji wynosi mniej niż 15%. Poza UE do Kioto II przystąpiły: Australia, Szwajcaria, Norwegia, Islandia i Monako. Do nowej globalnej umowy mają w 2015 roku przystąpić także gospodarki rozwijające się, takie jak Chiny i Indie.

W ramach drugiego okresu obowiązywania Protokołu z Kioto UE zobowiązała się do redukcji emisji CO2 zgodnej ze swoim obecnym celem 20 proc. do 2020 r.

Do drugiego okresu rozliczeniowego przeniesiono jednostki przyznanej emisji CO2 (AAU) w ramach pierwszego okresu obowiązywania Protokołu z Kioto Polska zredukowała emisję gazów cieplarnianych o 30 proc. przy wymaganych 6 proc. Dzięki temu Polska posiada nadwyżkę AAU.

Na konferencji w Doha w Katarze bez rozstrzygnięcia pozostała kwestia wsparcia finansowego dla najbiedniejszych krajów na redukcję emisji i dostosowanie do zmian powodowanych przez zmiany klimatu. Będzie ona ponownie omawiana m.in. podczas COP19 w Polsce.

Więcej o ustaleniach COP18 na stronie Ministerstwa Środowiska

Konferencja COP (Konferencja Stron, ang. Conference of the Parties) jest najważniejszym organem Ramowej Konwencji Narodów Zjednoczonych ONZ w sprawie zmian klimatu (United Nations Framework Convention on Climate Change – UNFCCC). Celem Konwencji, podpisanej w 1992 r. podczas Szczytu Ziemi w Rio de Janeiro, jest ochrona klimatu i redukcja emisji gazów cieplarnianych na świecie. Konferencja COP czuwa nad procesem wdrażania postanowień Konwencji przez poszczególne państwa (strony Konwencji), a także wypracowuje nowe postanowienia w formie decyzji. To właśnie podczas Konferencji Stron w 1997 r. został podpisany Protokół z Kioto, jak dotąd jedyne prawnie wiążące porozumienie ustanawiające zobowiązania krajów rozwiniętych w sprawie ochrony klimatu, a w szczególności zobowiązania do ograniczenia emisji gazów cieplarnianych. Protokół z Kioto zobowiązuje sygnatariuszy do zmniejszania w latach 2008-2012 emisji gazów cieplarnianych o 5,2 proc. rocznie poniżej poziomu z lat 90. XX wieku. USA, Chiny i Indie - najwięksi emitenci gazów cieplarnianych - nie podpisali lub nie ratyfikowali Protokołu co powoduje, że jego skuteczność jest problematyczna. Ponadto ze swoich deklaracji poparcia Protokołu wcofały się Japonia i Kanadawy. Największymi zwolennikami KP pozostają Unia Europejska i Australia. Protokół ma też wielu swoich przeciwników wskazujących na nieetyczność handlu emisjami, wskazujących, że problem emisji gazów cieplarnianych dotyczy Państw mniej zamożnych, nie posiadających dostępu do taniej energii elektrycznej uzyskanej z atomu, takich jak Polska, gdzie energia elektryczna pochodzi głównie w wyniku spalania węgla. Oponenci twierdzą, że umowa z Kioto skutkuje zatrzymaniem rozwoju gospodarczego i podkreślają pomijaną w mediach wysoką naturalną emisję gazów cieplarnianych pochodzenia wulkanicznego czy też z rozmarzającej wiecznej zmarzliny. Kolejna Kolejna konferencja klimatyczna COP19 odbędzie się w Polsce, w Warszawie. Podczas szczytu 2013 rozpoczną się rozmowy, których celem ma być globalne porozumienie w sprawie redukcji gazów cieplarnianych, które po raz pierwszy w historii obejmie wszystkie największe gospodarki świata, jednocześnie kończąc z archaicznym podziałem państw na kraje rozwinięte i rozwijające się (m.in. Chiny). Do pobrania: Dz.U. 2005 nr 203 poz. 1684 Protokół z Kioto do Ramowej Konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu, sporządzony w Kioto dnia 11 grudnia 1997 r.