Dziura ozonowa nad Antarktydą każdego roku osiąga swoje największe rozmiary we wrześniu, u kresu pory zimowej, kiedy temperatura w atmosferze jest najniższa i jednocześnie zawartość ozonu jest najmniejsza.

W roku 2012 dziura ozonowa pozostawała w szczególnej uwadze, ponieważ minęło 25 lat od uchwalenia Protokołu Montrealskiego, na podstawie którego zaczęto ograniczać emisję gazów niszczących warstwę ozonową.

Fragment Przesłania Sekretarza Generalnego ONZ z 16 września 2012 r.:

25 lat temu jedno z największych wyzwań dla ludzkości – kurczenie się warstwy ozonowej, chroniącej życie na ziemi przed szkodliwym promieniowaniem ultrafioletowym – doprowadziło do zawarcia porozumienia, które jest prawdopodobnie najlepszym przykładem globalnej współpracy na rzecz środowiska. Najważniejsze cele zawarte w Protokole Montrealskim nt. Substancji Zubożających Warstwę Ozonową są skutecznie realizowane. Protokół stanowi inspirację i jest dobrym przykładem, jak można rozwiązywać wyzwania globalne oraz potraktować je jako szanse, przyczyniające się do powszechnego rozwoju „zielonej” gospodarki. Jednak najważniejszą lekcją płynącą z Protokołu jest to, że działając w zakresie jednego problemu, działamy także na rzecz rozwiązania innych. Działania zapoczątkowane przez Protokół również przyniosły znaczące korzyści dla zmian klimatu. Wiele z gazów cieplarnianych, np. chlorofluorokarbony (CFC), używane niegdyś w produktach takich jak lakiery do włosów, zostało wycofanych z użycia.

Szczegóły na temat Ozone Day znajdują sie na stronie ONZ: ozone.unep.org